Het was de laatste tijd een komen en gaan van geslaagde zakenlieden op 't Kasteel te Dussen. In dure limousines, gekleed in snelle pakken van Italiaans design of chique robes van Franse haute couture makelij, melden ze zich in drommen aan de kasteelpoort. Waar eens het vurig ros van Heer Jan van der Dussen op zijn koene ridder wachtte, was nu veelal een Bentley of Jaguar geparkeerd. En de plaats waar Juffrouw Suringar haar ezel pleegde te laten rusten, werd thans op z'n minst ingenomen door 'n dikke Mercedes of dito BMW.
De zo vertrouwde geluiden van de klepperende ooievaars op 't dak, en de melodieuse zwanenzang in de kasteelgracht, raakten overstemd door het gekwetter van de Van der Valk's, de Cas Spijkers', de Jan des Bouvrie's, en meer van dergelijke illustere landslieden, terwijl er zich zelfs kijklustigen van buiten de landsgrenzen in 't gedebatteer mengden.
De eigenaren van 't Kasteel wreven zich vergenoegd in de handen en telden alvast op voorhand hun zegeningen, bij deze onverwacht grote belangstelling.
Wat gold dit alles ? Een paginagrote-advertententie in 'n landelijk dagblad, waarin Dussens' trots "ter overname in beheer" werd aangeboden, bleek binnen 't horeca-, annex conferentieoord-wereldje een vette vis, welke menigeen maar al te graag aan de haak wilde slaan.
Was burgemeester Johan Snijders' historische daad van 1935 om het kasteel van Lucas Daniël Suringar aan te kopen en het daarmee te behoeden voor afbraak dan toch nog voor niets geweest ? Zou het bastion aan de Dusse in dit nieuwe millennium alsnog teloor gaan, ditmaal niet aan slopersgeweld, maar door uitlevering aan het creatieve barbarisme van de hedendaagse consumptiemaatschappij.
De bewoners in Dussen-Binnen zagen de aanloop met stijgende verbazing aan. Men schudde eens meewarig 't hoofd bij al die glitter en glamour of men stak op de klompen een van de talrijke bruggetjes over de Dusse over om over de ontwikkelingen te buurten. De verbazing ging echter weldra over in tandengeknars toen het er alle schijn van begon te krijgen dat Dussens' Sterkte aan 't Noorderveld, verloren dreigde te gaan voor de inwoners die het zo innig koesteren.
"Dat nooit" bromde de nestor van Boerenblaaskapel Tis Vreed, terwijl hij zich van nijd bijna verslikte in z'n pruimtabak. Nel en Toos kwamen tijdens hun dagelijkse theekransje maar niet uitgepraat over die "schandaolige toestanden" rondom hun eigenste Kasteel. Bode Anton geraakte haast buiten adem van het in de buurt steeds weer melding moeten maken van de aankomst van weer de zoveelste hotemetoot. En Wim pookte het vuur in z'n smidse op tot ongekende temperaturen, daarbij het plan broedend zijn eigen Excalibur, zijnde het onoverwinnelijke zwaard van Koning Arthur, te smeden, en daarmee die hele handel op 't Kasteel maar eens goed over de kling te jagen.
De steeds verder aanzwellende onvrede dreigde uit de hand te gaan lopen, reden waarom Koos en Dina spontaan hun schuur beschikbaar stelde voor rijp beraad onder de buurtbewoners. Uiteraard, zulks onder het genot van 'n gloedvolle palm of ijskoude berenburger, want protesteren prima, maar 't moet wel leuk blijven natuurlijk. Na het zoveelste rondje werd het plan gelanceerd om een protestdemonstratie te organiseren tijdens de aankomende carnavalsoptocht. Een prima idee vonden zelfs de hangjongeren van het bruggetje bij 't Kasteel, die ook de bijeenkomst afgekomen waren. Maar Joke, gepokt en gemazeld in 't politieke veld, vreesde dat 'n dergelijke mars te weinig effect zou sorteren. Nee, dan kunnen we het Kasteel beter ontzetten tijdens de bijzondere raadsvergadering op carnavalsdinsdag, betoogde zij.
Even was iedereen met stomheid geslagen door zoveel logica. Zelfs Peer Lawaai deed er even 't zwijgen toe. Maar niet voor lang want al snel raakte iedereen enthousiast voor 't plan. Ad en Cees werden vanwege hun contacten met de voetbal gevraagd het nodige voetvolk te werven, terwijl Leo z'n best zou doen de artillerie van de brandweer in stelling te brengen. Richard en Johan dienden zich te vergewissen van de onvoorwaardelijke steun van de Boerenblaoskapel, wiens verbaal sterke voorzitter als geheim wapen tijdens de onderhandelingen zou kunnen fungeren. En als dat allemaal nog niet doeltreffend genoeg zou blijken, kon men altijd nog ter afschrikking de gierkar van Ad en Ella als 'n alternatief turfschip op 't kasteelplein stallen.
En zo ging de vergadering - nadat iedereen de strengste geheimhouding was opgelegd - uiteen om de laatste voorbereidingen te treffen voor het Ontzet van Kasteel Dussen op carnavalsdinsdag.
N.B. Inmiddels is uit driftig E-mail verkeer via de website van De Klaitrappers gebleken dat Prins Robert I en zijn vazallen de plannen van Dussen-Binnen ten volle ondersteunen en dat de dappere strijders, mocht hun plan slagen, kunnen rekenen op 't traditionele witbrood met haring.
Ton Lensvelt
Bronnen
Carnavalskrant Den Klaiendammer 2000