Bij de gebruikelijke lintjesregen, daags voor Koninginnedag 2005, was opnieuw een lid van Dussense Boys betrokken. Deze keer viel Hans Sagt Jzn. de eer te beurt dat het Hare Majesteit behaagd had hem te onderscheiden voor zijn vele maatschappelijke verdiensten in de loop der jaren. Hoewel het woord "lintjesregen" al aangeeft dat er op zo'n dag nogal wat onderscheidingen worden uitgereikt, blijft het voor de betrokkenen toch meestal een hele bijzondere gebeurtenis en ondergaat men het protocol rondom de uitreiking gelaten maar ook met een zekere mate van trots, als blijk van erkenning voor het vele werk verricht.
Zo ook een stralende en glimmende Hans, die door zijn vrouw Riet overigens volledig in het ongewisse gelaten geworden was, en de bewuste morgen door Jan van Luxemburg - door de eveneens aanwezige Tini Smetsers continue aangeduid als Jan Tak - met een stalen gezicht werd meegetroond naar het kasteel om de huldiging van een tafeltje-dekje-collega bij te wonen. "Zal ik m'n goeije pak nog maar eens passen" had Hans nog te kennen gegeven toen hij de uitnodiging van Jan ontving, "want sinds ik van m'n prépensioen geniet, begin ik steeds meer uit de kleren te groeien." Groot was de verassing toen Hans zelf het "lijdend voorwerp" bleek te zijn. Burgemeester Hellegers schetste in het kort de verdiensten van Hans, die door de verslaggever van het Brabants Dagblad de volgende dag wat krom en onvolledig in de krant werden weergegeven, maar gelukkig vergoedde de fraaie foto veel.
Ook bij Dussense Boys heeft Hans zijn sporen verdient. Ter onderscheiding van zijn neef Hans Sagt Tzn, ook lid van de voetbalclub, werd hij al snel tot Hans van de Bocht omgedoopt.
Voetbal werd Hans met de spreekwoordelijke paplepel ingegeven. Hij is namelijk opgegroeid tussen zich in de kelder wassende tegenstander-spelers van Dussense Boys. Café de Bocht deed in die dagen dienst als kleedlokaal voor de voetballers omdat de Boys zelf een dergelijke faciliteit nog ontbeerde. Bij het 75-jarig jubileum van de club in 2002 kreeg Hans de onderscheiding voor het 40-jarig lidmaatschap opgespeld, maar waarschijnlijk dateert zijn aanmelding bij club reeds van vóór 1962. Hoe dan ook, bij de oprichting van een jeugdbestuur in 1964, ging Hans het voorzitterschap bekleden. Hij bleek een enthousiaste voorzitter en in korte tijd werd in samenwerking met zijn medebestuursleden een gemotiveerd kader voor de jeugdvoetballers opgezet. Kenmerkend daarbij was de kameraadschap die onder jeugdbestuur en -leiders heerste.
Niettemin spreken we over de jaren zestig, "de roaring sixties", de tijd waarin de jeugd zich trachtte te ontworstelen aan de gevestigde macht. Hans etaleerde die jeugdige drang tot meer zelfbeschikking door in korte tijd twee MG-sportwagens volledig in de poeier te rijden, hetgeen hem de naam Hans "uit" de Bocht deed verwerven. Maar de voetbalclub kon onverkort op hem blijven rekenen. Hij werd leider van het 2de elftal, doch gestimuleerd door enthousiaste verhalen van andere scheidsrechters uit Dussen, besloot hij zich het zwarte pak te laten aanmeten. Een hobby die hij met dezelfde ambitie en toewijding beoefende als z'n functies bij Dussense Boys. Z'n gedrevenheid werd door sommigen wel eens bekritiseerd - hij zou te snel aangebrand zijn als scheidsrechter - maar toch maakte hij als enige Dussense scheidsrechter in die dagen de overstap naar de KNVB. Dat hem bij z'n talloze wedstrijden een enkele keer "een veilig heenkomen zoeken" niet bespaard bleef zegt niets over zijn fluitkwaliteiten maar is eerder een onlosmakelijk deel van de scheidsrechtersrol. Hij liet er zich nimmer door "uit het veld slaan".
Ondanks z'n drukke werkzaamheden en zijn vele wedstrijden als scheidsrechter, bleef hij de verrichtingen van "zijn clubje" Dussense Boys nauwgezet en positief kritisch volgen. Indien nodig kon de club altijd een beroep om hem doen en tussendoor bracht hij de sponsorcommissie succesvol in contact met zijn werkgever Trias. Z'n taken bij de KNVB heeft hij onlangs beëindigd, maar ondanks dat zijn z'n dagen nog voldoende gevuld. Daar zal ook ná ontvangst van het lintje voorlopig wel geen verandering in komen want Hans is er de man niet naar om op z'n lauweren te gaan rusten.
Ton Lensvelt
Bronnen
Clubblad De Voorzet van s.v. Dussense Boys, Jaargang 7, nummer 5, 2005