Daags voor Koninginnedag werd Cees Schalken naar het Kasteel gelokt waar hij van Burgemeester Hellegers mocht vernemen dat het Hare Majesteit behaagd had hem een Koninklijke onderscheiding toe te kennen. De onderscheiding viel Cees vooral ten deel voor z'n niet aflatende inzet voor Carnavalsstichting De Klaitrappers, maar Cees heeft op dat gebied echter ook 'n behoorlijke reputatie bij Dussense Boys. Hij is tenslotte niet voor niets Lid van Verdienste van onze vereniging.
Zoals zo velen begint Cees z'n carričre bij de club als jeugdvoetballer. Er waren in die tijd nogal wat Cees Schalken's aan de vereniging verbonden, welke zonder uitzondering allemaal getooid waren met 'n bijnaam. Cees Schalken de Chauffeur, Cees Schalken van de Wiel, Cees Schalken de Snor. Cees kreeg de eretitel Rooie Kees, waarvan de keuze duidelijk wordt als we de haarkleur van Cees' dochter, tevens clubbladredactielid, Jessica bezien.
Cees was 17 jaar oud toen hij zich naast Jo Hofmans opwierp als jeugdleider, waarbij hij vooral actief was in de werving en begeleiding van nieuwe pupillenleden. Dat was in die tijd nog iets nieuws want pupillenvoetbal bestond nog niet. Een van eerste pupillenlichtingen die Cees onder z'n hoede kreeg, was die waar ook Dirk Rijken onderdeel van uitmaakte. Toevallige toeschouwers bij de trainingen van Cees vergaapten zich aan de technische vaardigheid van kleine Tidje terwijl Cees “zijn” jongens koesterde zodat de nieuwe leden bleven toestromen.
Ondertussen stond Cees z'n voetbalcarričre ook niet stil. Twee jaar speelde hij in 't vierde elftal, maar vooral het derde team kon gedurende een reeks van jaren rekenen op z'n onverdroten inzet. Een groot voetballer was Cees niet; z'n technische vaardigheden en spelinzicht waren beperkt, maar hij beschikte wel over 'n aantal andere kwaliteiten. Als de geblokte, robuuste "laatste man" met het ijzeren hoofd, kweekte hij ontzag bij de tegenstander. Bovendien wist hij de energie van z'n onstuimige voorstopper Ad Bax, alias Brits, voortreffelijk te kanaliseren, waardoor ze samen een hecht verdedigingsbastion vormde.
Z'n leiderscapaciteiten waren al op jonge leeftijd aanwezig en hij fungeerde dan ook als de vanzelfsprekende aanvoerder van het Derde. In die hoedanigheid ontwikkelde hij een speciale vaardigheid om de scheidsrechter voor zich te winnen. Fraai voorbeeld daarvan was Jan Kuipers uit Raamsdonksveer, die zich tijdens een door hem geleidde wedstrijd met een 0-2 achterstand voor Dussen, tegen Cees liet ontvallen: "het gaat niet goed met ons Cees". Het werd uiteindelijk 2-2.
Ook op latere leeftijd, toen Cees' rol binnen de club inmiddels beperkt geworden was, bleef hij noch de aandacht trekken. Befaamd is z'n enkelbreuk, met Sientje Diepstraten op z'n rug, in de euforie van het kampioenschap van Dussen 1 bij s.c. Oosterhout. Dat was natuurlijk niet plezierig, maar z'n verbanning door de KNVB naar aanleiding van z'n onheuse bejegening van scheidsrechter Kivits uit Drunen, die ooit nog tijdens een benefietwedstrijd voor Theo Braat, die hij zo'n beetje half invalide had geschopt, Jos Pols nog eens z'n wenkbrauw opensloeg, was waarschijnlijk wel het dieptepunt.
Gelukkig stond daar 29 april j.l. weer eens 'n hoogtepunt tegenover. "Als 'n sjouwer voor de samenleving" werd Cees door Burgemeester Hellegers gekarakteriseerd. Uit het bovenstaande moge genoegzaam blijken dat hij dat ook bij Dussense Boys is geweest.
Ton Lensvelt
Bronnen
Clubblad De Voorzet s.v. Dussense Boys, Jaargang 5, nummer 5, 2003