Traditiegetrouw noopt de zomerse voetballoze periode verstokte voetballiefhebbers tot creatief zoeken naar andere vormen van vermaak. En zo gebeurde het dat voorzitter Kees Bouman en Activiteiten-commissaris De Witte Jan, op 'n smoorhete maandag in juli op de Tilburgse kermis verzeild raakten. Als gezworen boezemvrienden wilde zij zich ook wel eens 'n keer onderdompelen in het Roze Maandag gewoel van de Kruikenzeikersstad. Uiteraard zulks vergezeld te doen gaan van een stevige trappist (Witte Jan) en 'n flink bord "goei voeijer" (Kees Bouman). Bovendien, je weet maar nooit of tijdens zo'n uitspatting van volksvermaak de gelegenheid zich aanbiedt iets anders aan de haak te slaan.
Nadat ze zich aan de ronddraaiende bar van het fraaie etablissement De Drie Gezusters in hartje Tilburg wat moed hadden ingedronken, werd het tijd de kermis op D'n Heuvel en het daarbij behorende spektakel te gaan opzoeken. De Witte Jan z'n ochtendhumeur was aanstonds verbeterd door de drie Straffe Hendriks die hij als ontbijt genuttigd had en ook Kees z'n gezicht klaarde helemaal op toen hij een etenskraam ontdekte waar broodjes Halve Meter Worst in de aanbieding waren. Vruchteloos probeerden ze 'n prijsje in de wacht te slepen bij het ringgooien en ook bij de enveloppentent bleek geen geluk voor hen weggelegd. Bij het schietkraam kwamen ze daarentegen wel tot aansprekende prestaties en met name voorzitter Kees toonde dat ie toch nog wel iets van z'n diensttijd bij de marine had geleerd.
Daarna, ter afwisseling, maar eens naar binnen bij de tent met de schreeuwende titel Magische Wereldwonderen. Op 't podium ontwaarde ze notabene een dame-zonder-hoofd. Jan wreef zich verontrust de ogen uit. "De Straffe Hendrik zou 'm toch niet naar het hoofd gestegen zijn?", maar omdat Kees dezelfde waarneming bleek te hebben, stelde hem dat weer gerust; tenzij de halve meter worst Kees parten speelde. Hun verbazing nam nog grotere proporties aan toen de dame-zonder-hoofd zomaar pardoes Kees' geboortedatum wist te melden en van Jan wist te vertellen dat ie beslist een gewiekst zakenman moest zijn. Kees, die het toch al niet zo op leden van de vrouwelijke kunne heeft, begon 'n beetje onrustig op zijn stoel heen en weer te schuiven en maande de Witte Jan tot vertrekken, want je weet maar nooit of zo'n mens nog meer van je privé geheimen uit de doeken gaat doen.
Het optreden van de onthoofde diva bleek echter wel een dusdanige indruk te hebben gemaakt op de beide kermisgangers dat zij de verlokking om zich in alle beslotenheid van de tent van een waarzegster de toekomst te laten voorspellen, niet konden weerstaan. De Witte Jan mocht als eerste bij de dame in kwestie naar binnen. Jan's handen inspecterend kwam ze al snel tot de ontdekking dat ie een "harde werker" moest zijn. Gelukkig had ze ook goed nieuws voor 'm, want ze zag voor De Witte binnen zéér korte tijd een relatie in 't verschiet. Jan verslikte zich zowat in z'n vers gedraaide sjekkie en maakte rap dat ie de tent uit kwam. "Dè mies is hartstikke gek" verkondigde ie verontwaardigd tegen Kees, waarna die naar binnen kon.
De lijnen van Kees' hand lezend zag de exotische waarzegster "een stormachtig verleden aan zich voorbij trekken". "Verdraaid", dacht Kees, "die is helemaol nie gek!". Die indruk werd nog maar eens bevestigd toen ze vervolgde met: "Sie werden bestimmt Neunzig Jahren alt". Há, reageerde Kees, "ga zo deur moeder en gij zult zult eten". Echter, midden onder de seance verdraaide de halve meter worst in Kees' ingewanden zich, waardoor hij een knetterende scheet losliet. De waarzegster verschoot zichtbaar, stopte onmiddellijk en reageerde: "Verdamte Scheisskerl, das machen wir Frauen doch niemals". Kees kon vertrekken maar niet nadat ie de verontwaardigde dame had toegebeten: "Logisch da gullie vrouwen gin scheten laoten, gullie kunt oewe mond nie lang genoeg dicht hauwe om druk op te bouwe".
Naar verluidt hebben Kees en Jan verder nog de hele dag doorgebracht op de kermis in Tilburg maar zijn ze 's avonds toch nog effe langs Den Bosch "gewipt".
Ton Lensvelt
Bronnen
Clubblad De Voorzet van s.v. Dussense Boys, Jaargang 6, nummer 1, 2003